Reportage

#ikbeneengroninger – Afl. 33 Noorwegen

Tijdens mijn jaarlijkse controle bij Specsavers in de Herestraat ontmoet ik Lise. De voor mij nog onbekende opticien verontschuldigt zich voor haar Nederlands: “Ik ben het nog aan het leren, maar ik probeer het graag. Als het niet meer lukt zal ik Engels tegen je spreken.” Ik vraag haar waar ze vandaan komt: “Noorwegen”, antwoordt zij.“Mooi” zeg ik dan, “wil je meedoen aan onze portretserie? Dat land hebben we nog niet!”

Verhuizen voor de liefde

Lise verhuisde naar Groningen voor de liefde: “We hebben elkaar ontmoet via gemeenschappelijke vrienden in Duitsland. We hebben een tijd contact gehouden totdat hij me kwam opzoeken. Sindsdien hebben we een jaar lang het lange-afstand-relatie-ding gedaan, maar dat wilde ik niet meer.” Sinds twee maanden woont en werkt Lise hier. In Noorwegen werkte zij al bij Specsavers en ze kon de overstap maken naar een Nederlands filiaal: “Ik werk nu als opticien en nog niet als optometrist, zoals ik in Noorwegen deed. Ik moet eerst het Nederlands goed onder de knie krijgen.” Lise woont tijdelijk in Nieuw Buinen bij haar schoonfamilie, want de bouw van haar nieuwe appartement in de Westerhaven is nog niet klaar.

Gefrituurd eten

Ik vraag Lise of het stereotype van de lifestyle in Scandinavische landen klopt; veel vis, veel sporten, actief leven, gezond eten. Ze vindt het zelf wel meevallen, maar al snel merk ik dat zij zelf niet anders gewend is. “Mijn moeder kookte altijd alles met verse ingrediënten en onbewerkte producten. Er is prachtige natuur in Noorwegen en ook altijd dicht bij huis, dus we wandelen veel buiten. Hier in Nederland wordt wekelijks frituur gegeten; patat, frikandellen, bitterballen. In Noorwegen eten we wel eens een patatje buiten de deur, maar zelf frituren zou nooit in mij opkomen. En de Nederlandse snacks… Ik kan er niet aan wennen. Mensen komen hier ook veel minder buiten, er is niet zoveel te zien in de gemiddelde woonwijk. Hoewel ik de oude bouwstijl in deze stad wel heel mooi vind!”

In beweging

“Ik ben opgegroeid met zwemmen, maar hier in Groningen ben ik yoga gaan doen. Het is belangrijk voor me om actief te blijven. Ik mis de natuur uit Noorwegen, ik kom veel minder buiten. De eerste keer dat ik Nederland bezocht heb ik me verbaasd over hoe plat het land is. Daarom ben ik blij dat er veel mogelijkheden zijn wat betreft sport in de stad. Zo leer ik ook mensen kennen. Ik vind het belangrijk om mijn eigen leven hier op te bouwen, een eigen sociale kring. Ik voel me nog niet helemaal thuis, ik moet nog even wennen. In principe zou ik overal wel kunnen wonen, maar Noorwegen voelt het meest comfortabel omdat ik daar nu eenmaal vandaan kom. Ik blijf in ieder geval hier wonen totdat mijn vriend klaar is met studeren. Daarna zien we wel waar we terecht komen.”

Auteur: Cindy Visser
Foto: Job Verkruisen