| Lara’s gesprekken met stadjers – Anna Dat is Groningen
Sluit
Menu
Lara’s gesprekken met stadjers – Anna

Reportage

Lara’s gesprekken met stadjers – Anna

“Ik ga een tortilla maken. Eigenlijk is het een soort quiche idee.”
“Een tortilla?”

“Ja zo heet dat. Een Spaanse tortilla.”

“Tortilla’s zijn toch van die driehoekchipjes?”
“Eh, nee Lara. Dat niet. Een Spaanse Tortilla is een ei-gerecht. Eigenlijk is het ei met gebakken aardappel erin.”
“Maar… hoe kan er een gebakken aardappel in een ei zitten?”

Vandaag help ik Anna bij het boodschappen doen. Anna weet alles over eten en heeft haar eigen cateringbedrijf. Ik weet bijna niks over eten en loop daarom wat hulpeloos achter Anna en de winkelkar aan. Deze week kookt ze een 3 gangendiner voor dertig mensen. Iets waar ik dagen niet van zou kunnen slapen. Maar Anna wel. Die heeft er zelfs zin in.

Anna is altijd al met eten en drinken bezig geweest. Ik weet nog goed hoe ik haar jaren geleden in opperste concentratie aan een glas wijn zag nippen. Rustig liet ze de wijn door haar mond gaan en krabbelde dan iets op een formulier. Ze was aan het leren voor een tentamen. Een tentamen waarvoor ze ontzettend veel wijnen uit haar hoofd moest leren. Wijn drinken voor school. Dat klonk fantastisch. Maar zo simpel was het natuurlijk niet. Zelf kwam ik bij het proeven niet verder dan “best wel lekker” en “deze is ook prima te doen”, dus mocht ik Anna helpen door de resterende wijn op te drinken. Dat kon ik dan wel weer goed.

“We moeten nog even granaatappelazijn pakken.” zegt Anna terwijl ze haar boodschappenlijst bekijkt. Granaatappelazijn. Weer zoiets waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik vind het eigenlijk al heel knap dat ik überhaupt weet wat een granaatappel is. “Hoe weet jij al die dingen?” vraag ik Anna die inmiddels aandachtig de verschillende soorten azijn bestudeerd.  “Tja, dat weet ik gewoon. Zo lang ik me kan herinneren ben ik al met eten bezig.” Anna weet nog hoe ze als kind van zes perse een hele vis met kop en staart wilde eten. Hoe je zo een hele vis moest eten, begreep ze alleen nog niet zo goed waardoor ze stiekem hoestend op de wc zat met een keel vol graten.

Na het afrekenen help ik met het inpakken van de groenten, bijzondere oliën en bosjes verse kruiden. Ik heb geen idee wat er allemaal in de zwarte kratten voor mij ligt. Maar dat geeft ook helemaal niks. Zolang Anna er maar wat van maakt. Want dan is het altijd lekker.