Algemeen nieuws
Vrouwen op de Grote markt
Onder het filmpje staat de tekst die Cissy Joan zondag uitsprak vanwege Internationale Vrouwen dag. Cissy is projectcoördinacoordinator bij het Groninger Museum en Spoken Word artiest en zangeres.
(Het gedicht vanwege het project DichtLicht in het Tschumipaviljoen is ook van haar hand).
“Bobo mag ik ook een zetel, ja of nee? Moet ik dan wat witter wezen, ja of nee?”
“Bobo mag ik ook een zetel, ja of nee? Moet het een X minder wezen, ja of nee?”
Van sommige mannen word ik extra feministisch, je weet wel
Mannen die mij vertellen hoe de wereld in elkaar steekt
Mannen die mij geen ruimte geven te praten, me vertellen hoe ik me moet gedragen
Me van advies voorzien zonder naar mijn kennis, ervaring of cv te vragen
Me uitdagen, terwijl ze me ook zónder seksueel getint bijvoeglijk naamwoord
zouden kunnen benaderen
Van die mannen die, zelfbenoemd zéker feministisch, ‘schat’ zeggen, when we’re talking business
Of: ‘wat kijk je lief…
Van die mannen die weten hoe ik ben
Van die mannen die niet geloven dat ‘hij zo is’ omdat hij hem ‘kent’
“Dude, zo doet ‘ie niet tegen jou! Jij bent geen vrouw!”
Van sommige mannen en vrouwen word ik extra intersectioneel feministisch, je weet wel
Degenen die kiezen voor donkerwit, postergirls en boys
Want die stellen geen moeilijke vragen, maken dankbaar gebruik van de diversiteitsrage
Ik zie ze niet verbinden maar wel innen
en enkel voor zichzelf de tokenfakkel dragen
Van sommige mannen word ik extra feministisch, je weet wel
Die man die niet wil zien dat buiten zijn intieme kring, buiten zijn zetel aan tafel
vele vrouwen onbekroond daadwerkelijk het volk behagen
Die man die bewust verzuimt gearticuleerde vrouwen aan het woord te laten
Voor je het weet, breken haar woorden zijn status en is er sprake van tone-policing:
“Boehoe we luisteren niet meer want haar toon is zo onaardig”
Terwijl zij kalm, beheerst en objectief blijft praten
Het schijnt in de praktijk lastig te zijn een vaardige vrouw met visie
van een denkbeeldig aanrecht naar een stoel aan tafel halen…
Van sommige mannen word ik extra feministisch
Die man die in zijn honger naar cash bewustzijn van privileges en historisch besef,
skipt voor persoonlijk succes, bewegend in slechts vastgeroeste mannencultuur
zónder zijn community te dragen
Het schijnt in de praktijk lastig te zijn om terug te geven of
zwarte bladzijden te bespreken, wanneer degene in de spreekstoel lekker zit en
gelijkheid voor hem gelijk staat aan verlies en plaats maken
Van zulke mannen word ik extra feministisch, like, wat de fuck, wat is dit?
Is het niet van belang omdat ZIJN toekomst niet beter kan?
Rest mij 1 vraag voor deze man:
What about
JE MOEDER